Op 29 januari werd burgemeester Arnold Gerritsen voor de laatste maal toegesproken in een speciale raadsvergadering ter gelegenheid van zijn afscheid. Dit item bevat de tekst van fractievoorzitter Liza Luesink.

Liza Luesink: Dat ge-voorzitter en ge-u in de raadsvergadering was voor mij wel een beetje wennen toen ik net begon als raadslid. Ik kende je van vroeger immers gewoon als Arnold, de collega van mijn vader. Ondertussen ben ik eraan gewend en vind ik het zelfs jammer dat dit de laatste keer is. Dus nog een keer: Voorzitter, want wat een eer dat wij als laatste het woord tot u mogen richten. Na 17 jaar is het dan toch echt zo ver… 

Toeval of niet; de avond nadat Arnold in hun zonnige tuin zijn vertrek bekend maakte vond ik mijn schoolkrant uit 1999 terug met daarin een interview met de nieuwe burgemeester van Zutphen. Ik zat toen in groep 8 van de Jan Ligthart-school. Met de eerste interviewvraag vielen mijn klasgenootje en ik meteen met de deur in huis: “Wat doet een burgemeester nou eigenlijk?” Een heleboel, maar eigenlijk vooral vergaderen en toespraken houden was het heldere antwoord van de nieuwe burgemeester. “Vanuit deze stuurhut bestuur ik de stad” zei hij wijzend op de grote ramen met prachtig uitzicht. Terwijl hij ons het uitzicht liet zien, vertelde hij dat hij graag een autovrij ’s Gravenhof zou zien “daar zouden geen auto’s moeten staan, want het is het oudste plekje van de stad”. Ik deel die mening en zou het besluit daarover een mooi cadeau aan Arnold hebben gevonden, maar we hebben iets anders bedacht. En misschien komt het nog wel… Het interview eindigt met het motto van Arnold “vertrouwen geven is vertrouwen krijgen”. Een motto waarin velen hem kunnen herkennen.

Toen we toch in het verleden aan het graven waren, hebben Ingrid en ik de handelingen van de beëdigingsvergadering van 1 februari 1999 erbij gepakt. Opvallend hoeveel bekende namen we daarin tegenkwamen, blijkbaar blijven velen ook na het raadslidmaatschap nog zichtbaar actief in de stad. Die Zutphense raad stond toen, als we de handelingen moeten geloven, bekend als de beste van Gelderland. Tegenwoordig staan we meer bekend als de minst saaie van Gelderland, maar goed… Never a dull moment, zeggen we dan.

Wij vonden het bijzonder te lezen hoe de raad Arnold destijds welkom heette als hun burgemeester. Tijdens de beëdiging in 1999 sprak de raad de wens nogal nadrukkelijk uit dat na drie burgemeesters in tien jaar in ieder geval de termijn van zes jaar volbracht zou moeten worden. Nou dat is gelukt, zelf bijna drie keer de termijn. Een rode draad door die 17 jaar is het strijden voor het behoud van de rechtbank. Voor mij persoonlijk was het erg leuk dat ik afgelopen jaar samen met Arnold in het Hofstraat beraad zat. In korte tijd vormden we met rechters, advocaten en mensen van stadspromotie een strijdteam. Arnold was duidelijk in zijn element als voorzitter van die club en ik realiseerde me dat ík nu zelf een collega van Arnold was geworden. De cartoon die van de rechtbank actie is gemaakt is duidelijk: de burgemeester als krachtig middelpunt. Met veel verve stapte Arnold ‘s ochtends op de zeepkist voor de rechtbank en met dezelfde power vertegenwoordigde hij onze stad voor de commissie van de Tweede Kamer. En hoe! Apetrots waren we. Het harde werken heeft z’n vruchten afgeworpen: de rechtbank is voor nu behouden voor Zutphen.

Voorzitter, Arnold, tot slot moet ik nog iets bekennen. Als jong meisje was ik, als jullie bij ons thuis kwamen, stiekem eigenlijk meer onder de indruk van Mieke. Ik was er namelijk van overtuigd dat Mieke familie van de koningin was, “van Berge Henegouwen” ik kende niemand met zo’n chique naam! Via deze weg wil ik namens de raad die chique mevrouw, die heel aardig en gewoon bleek te zijn, en de dochters van Arnold enorm bedanken dat zij hem zo lang hebben uitgeleend aan onze stad. Er zullen ongetwijfeld wat familie gelegenheden verstoord zijn door een brand of een andere actualiteit, want Arnold was er altijd als dat nodig was.