Hij begon als actievoerder. Zijn strijd om het Oude Bornhof te redden van de sloophamers, motiveerde hem om de politiek in te gaan. Via steunfractie en fractie klom hij snel op tot fractievoorzitter. Hij was een fel en bevlogen debater. Later zou hij vaak verzuchten: “Vroeger werd er echt stevig en scherp gedebatteerd.” Hij miste het soms, omdat hij er zo van hield.
Tijdens zijn wethouderschap, van 1998 tot 2008, is het vanzelfsprekend geworden dat GroenLinks-thema’s als ruimte voor de fiets, ontwikkelen in samenspraak en activerend armoedebeleid hoge prioriteit hebben in Zutphen. Ook toen hij wethouder was, is hij eigenlijk altijd actievoerder en debater gebleven. Gedreven door zijn idealen en niet bang om vijanden te maken. Hij zat niet in de politiek om iedereen te vriend te houden, maar om de resultaten te boeken die voor hem en GroenLinks belangrijk waren. Tegelijkertijd was hij een slim en strategisch bestuurder, die verdomd goed wist hoe hij de dingen voor elkaar kon krijgen en die altijd zijn doel voor ogen hield. Onderweg bleef hij in gesprek met iedereen die het betrof.
Voor Kees was het ongelooflijk belangrijk om dicht bij mensen te staan. Met elkaar in gesprek te gaan, naar elkaar luisteren, weten wat mensen drijft. Horen en zien wat mensen bezighoudt. Daar deed hij het voor. Gewoon, voor de mensen in de Zutphense samenleving.
Inmiddels was Kees al zes jaar burgemeester van Doesburg. De Stentor kopte een paar weken geleden bij een interview zijn eigen woorden: “De wethouder bleef in mij zitten”. Het laat zien hoe compleet Kees is geweest als politiek bestuurder: actievoerder, debater, wethouder en burgemeester in één. Nog completer was hij als mens, echtgenoot en vader.
Kees, een GroenLinks politicus om trots op te zijn, een mens om van te houden.
We zullen hem missen.