Raadslid Liza Luesink was een dag te gast bij het Leerhuis van Pactum in Zutphen en schreef over haar ervaringen. Als raadslid krijg je te maken met verschillende vakgebieden waar je soms weinig van weet. Om tot een goed besluit te komen hoef je niet ineens specialist te worden, maar ik vind het wel belangrijk om contact op te bouwen met de mensen die het werk doen. Een van de onderwerpen waar ik mij deze vier jaar mee bezig ga houden is Onderwijs, Jeugd&Jongeren. Een actueel onderdeel daarvan is de Jeugdzorg waar de gemeente per 1 januari 2015 de verantwoordelijkheid over krijgt. “Het moet voor de kinderen niet uitmaken uit welk potje het komt”

Over Pactum: “Kinderen, jongeren en ouders komen bij Pactum als ze er zelf niet meer uitkomen. Als het opvoeden en opgroeien niet gaan zoals ze graag willen. Samen werken we aan oplossingen. Oplossingen die zij zelf willen, bedenken en kunnen uitvoeren. We betrekken daarbij het hele gezin. Maar ook andere belangrijke mensen buiten het gezin die steun kunnen bieden bij het opvoeden. Zoals leraren op school, familieleden of goede vrienden.”

 

24u per dag zorg voor jongeren

In het Leerhuis in Zutphen wonen 10 jongeren waarvoor 24 uur per dag begeleiding aanwezig is. Dagelijks fiets ik langs het statige pand, maar het was me nooit opgevallen. Iets wat de jongeren erg prettig vinden: “Ik heb ook op plekken gewoond waar een hek omheen stond met een groot bord. Je hebt toch het gevoel dat mensen dan anders naar je gaan kijken. Ik heb ooit meegemaakt dat iemand vroeg of ik in een gevangenis zat…”

De dag begon met een teamvergadering, waardoor ik meteen een indruk kreeg van het hele team. Naast de pedagogisch medewerkers en een teamleider is er ook een gedragswetenschapper betrokken. Zij denkt mee en adviseert over de voortgang van de behandelplannen. In de vergadering werd de situatie van een aantal jongeren uit het Leerhuis besproken. De betrokkenheid van de groepsbegeleiders werd mij meteen duidelijk. Hun ogen twinkelden toen er verteld werd over een meisje dat onlangs voor de ogen van haar beide ouders haar diploma in ontvangst mocht nemen. “Haar ouders konden eerst echt niet met elkaar door een deur en stonden daar toch maar mooi samen!”. En ook toen er gesproken werd over jongeren waar het minder goed mee gaat of waar een incident mee was geweest, zag ik oprechte zorg. Wat mij opviel was dat er steeds terug werd gegaan naar de leerdoelen van de jongeren: wat willen ze zelf bereiken en wat doen ze daar zelf aan “De tijd van pamperen is voorbij”. Later vertelde een meisje die net weer thuis woont en bij wie de hulpverlening is afgerond, dat ze dat juist zo fijn vond. “Toen ik door een crisissituatie het huis uit moest werd er van alle kanten aan me getrokken. Dan werd ik weer daar gestald en dan moest ik weer naar een andere plek; ik wist nooit van tevoren of ik kon blijven. Ik had het gevoel dat ik niets te zeggen had en sloot me daardoor helemaal op. Bij het Leerhuis kwam ik uiteindelijk tot rust en begon ik langzaam te leren dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn toekomst.”

 

Onzekerheid over de veranderingen

In de gesprekken komt ook duidelijk de onzekerheid naar voren over de veranderingen. Ook in dit Leerhuis gaan mensen hun baan verliezen, doordat er elders huizen gesloten worden. Ze verwachten dat de zwaardere zorggevallen over gaan blijven en die hebben juist meer begeleiding nodig. “Het moet voor de kinderen niet uitmaken uit welk potje het komt” hoor ik ze regelmatig zeggen. Als GroenLinks zeggen we niet voor niets: ‘Het gaat om mensen niet om cijfers’. Daarnaast hoor ik ook dat de jeugdzorg in een verandering zit. “Vroeger had de hulpverlening de neiging om de zorg over te nemen en het probleem voor mensen op te lossen. Nu wordt er veel meer gekeken naar wat kunnen mensen zelf en hoe betrekken we het netwerk.” Dit herken ik uit het gesprek dat Victor en ik eerder hadden met stichting Perspectief (welzijn) en de jongerenwerker in Zutphen.

 

Kans

Na een rondleiding door het ruime en schone pand had ik aan de keukentafel een gesprek met drie jongeren. Ze waren open en konden goed uitleggen wat ze geleerd hadden in het Leerhuis. Alle drie gaven ze aan in het begin erg sceptisch geweest zijn. “Die mensen worden ervoor betaald, waarom zouden ze menen wat ze zeggen?” Het mooie vond ik dat ze ook alle drie vertelden dat ze er nu heel anders in zitten. “Het Leerhuis heeft mij veel geleerd. Dat ik hier nu aan tafel over mijzelf vertel is heel bijzonder, dat had ik eerder nooit gedaan. Ik wilde met niemand iets delen. De mensen die hier werken hebben me echt geholpen en staan ook dichtbij. Ik ben blij als ik straks zelfstandig kan wonen, maar ik ben ook heel blij dat ik deze kans heb gekregen en hoop dat alle kinderen die het nodig hebben die kans ook kunnen krijgen.”

De ervaring van deze dag neem ik mee in mijn werk als raadslid en ik weet nu waar ik aan kan bellen als ik de kennis en ervaring van deze mensen nodig heb als er besluiten genomen moeten worden. Een waardevolle dag waar ik het team van Pactum en de jongeren hartelijk voor wil danken!

 

Vraag voor in vragenkwartier:

In het vragenkwartier van de raadsvergadering kunnen raadsleden een vraag stellen aan het college. Tijdens de raadsvergadering van dinsdag 8 juli wilde ik naar aanleiding van dit bezoek een vraag stellen aan het college. Helaas was het kwartier voorbij en kwam ik niet meer toe aan deze vraag. Ik zal de wethouder, dus een mail sturen hierover:

Vorige week was ik een dag te gast bij het Leerhuis van Pactum in Zutphen. In het Leerhuis wonen 10 jongeren waarvoor 24 uur per dag begeleiding aanwezig is. Een van de jongeren vertelde mij “Ik ben heel blij dat ik deze kans heb gekregen en hoop dat alle kinderen die het nodig hebben die kans ook kunnen krijgen”.Het gesprek met medewerkers en jongeren vond ik zeer waardevol.

In Overijssel hebben Trias Jeugdhulp en theater ‘The Young Ones’ een voorstelling gemaakt waarin jongeren uit eigen ervaring vertellen over de jeugdzorg. Ik citeer: „We zijn tot elkaar veroordeeld. Wij en u. Vanaf volgend jaar. En wij weten niet of u daarop zit te wachten. Daarom dachten we: we komen even langs. Kunnen we praten.” De titel van het stuk is ‘Luister’, laten we dat doen.

GroenLinks vraagt de wethouder of zij kan verkennen of we deze voorstelling naar Zutphen kunnen halen, zodat de jongeren hun verhaal kunnen vertellen aan ons als Gemeenteraad, de gemeentelijke organisatie en iedereen die het maar horen wil.